Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

funis N M

  • 1 funis

    fūnis, is, m., das Seil, der Strick, das Tau, funis nauticus, Tau, Fest.: funis nervinus, Veget. mil.: funes blattini, Eutr.: funis explicatur, wickelt sich ab, Vitr.: per funem demitti, Verg.: funibus in murum tolli, Eutr. – zum Gebrauche auf Schiffen, ancorarius funis, Ankertau, Caes.: funes, qui antemnas ad malos religabant, Caes.: bes. zum Befestigen der Schiffe am Lande vom Hinterdecke aus, in Creta religare funem, Catull.: religare querno a stipite funem, Ov.: neque an- corae funesque subsistunt, neque etc., Caes.: funem solvere, Verg. u. Iuven.: haerentis in salo naviculae funem magis praecide quam solve, Hieron. epist. 53, 10. – v. Seil des Seiltänzers, per extentum funem ire, Hor.: per intentos funes ire, Sen.: per funem ambulare, Sen. – bildl. u. sprichw., ne currente retro funis eat rotā, damit der Spieß sich nicht umkehrt, Hor. carm. 3, 10, 10: funem reducere, seine Meinung ändern, Pers. 5, 118: funem ducere = befehlen, herrschen, dagegen funem sequi = gehorchen, dienen, Hor. ep. 1, 10, 48, s. das. Obbarius (p. 85): ex arena funem efficere (εξ ἄμμου σχοινίον πλέκειν), von einer unmöglichen Sache, Col. 10. praef. § 4. – / funis gen. fem., Lucr. 2, 1154; vgl. Quint. 1, 6, 5. Gell. 13, 20, 21.

    lateinisch-deutsches > funis

  • 2 funis

    fūnis, is, m., das Seil, der Strick, das Tau, funis nauticus, Tau, Fest.: funis nervinus, Veget. mil.: funes blattini, Eutr.: funis explicatur, wickelt sich ab, Vitr.: per funem demitti, Verg.: funibus in murum tolli, Eutr. – zum Gebrauche auf Schiffen, ancorarius funis, Ankertau, Caes.: funes, qui antemnas ad malos religabant, Caes.: bes. zum Befestigen der Schiffe am Lande vom Hinterdecke aus, in Creta religare funem, Catull.: religare querno a stipite funem, Ov.: neque an- corae funesque subsistunt, neque etc., Caes.: funem solvere, Verg. u. Iuven.: haerentis in salo naviculae funem magis praecide quam solve, Hieron. epist. 53, 10. – v. Seil des Seiltänzers, per extentum funem ire, Hor.: per intentos funes ire, Sen.: per funem ambulare, Sen. – bildl. u. sprichw., ne currente retro funis eat rotā, damit der Spieß sich nicht umkehrt, Hor. carm. 3, 10, 10: funem reducere, seine Meinung ändern, Pers. 5, 118: funem ducere = befehlen, herrschen, dagegen funem sequi = gehorchen, dienen, Hor. ep. 1, 10, 48, s. das. Obbarius (p. 85): ex arena funem efficere (εξ ἄμμου σχοινίον πλέκειν), von einer unmöglichen Sache, Col. 10. praef. § 4. – funis gen. fem., Lucr. 2, 1154; vgl. Quint. 1, 6, 5. Gell. 13, 20, 21.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > funis

  • 3 funis

    funis, is, m. corde, câble.    - au fém. Lucr. 2, 1154, cf. Gell. 13, 21, 21.    - junco funes nectere, Plin.: faire des cordes de jonc.    - funis nauticus, Fest.: câble, amarre.    - in Cretam religare funem, Catul.: aborder en Crète.    - funem ducere, Hor.: tenir le bout de la corde, conduire, commander.    - funem sequi, Hor.: suivre le bout de la corde, suivre, obéir.    - funem sequi potius quam ducere, Hor. Ep. 1, 10, 48: obéir plutôt que commander.    - funem educere, Pers. 5, 118: ramener à soi la corde, retirer la corde, revenir sur ce qu'on a dit, se rétracter, reprendre sa parole.    - ex arena funem efficere, Col. 10, praef. 4: tenter l'impossible (faire une corde avec du sable).    - ire per extentum funem, Hor. Ep. 2, 1, 210: marcher sur une corde raide (venir à bout d'une difficulté).
    * * *
    funis, is, m. corde, câble.    - au fém. Lucr. 2, 1154, cf. Gell. 13, 21, 21.    - junco funes nectere, Plin.: faire des cordes de jonc.    - funis nauticus, Fest.: câble, amarre.    - in Cretam religare funem, Catul.: aborder en Crète.    - funem ducere, Hor.: tenir le bout de la corde, conduire, commander.    - funem sequi, Hor.: suivre le bout de la corde, suivre, obéir.    - funem sequi potius quam ducere, Hor. Ep. 1, 10, 48: obéir plutôt que commander.    - funem educere, Pers. 5, 118: ramener à soi la corde, retirer la corde, revenir sur ce qu'on a dit, se rétracter, reprendre sa parole.    - ex arena funem efficere, Col. 10, praef. 4: tenter l'impossible (faire une corde avec du sable).    - ire per extentum funem, Hor. Ep. 2, 1, 210: marcher sur une corde raide (venir à bout d'une difficulté).
    * * *
        Funis, huius funis, tam masculini, quam foeminini generis est, teste Gellio. Chorde.

    Dictionarium latinogallicum > funis

  • 4 fūnis

        fūnis is, m    [1 FID-], a rope, sheet, line, cord: ancorarius, Cs.: pro funibus catenae, Cs.: per extentum funem ire, the tight-rope, H.: religatus ab aggere, O.: ab litore funem rumpite, V.: iubet solvi funem, V.—Prov.: Ne currente retro funis eat rotā, lest the wheel run back and the cord come off, H.: sequi potius quam ducere funem, i. e. to follow than to lead, H.
    * * *
    rope; line, cord, sheet, cable; measuring-line/rope, lot (Plater)

    Latin-English dictionary > fūnis

  • 5 funis

    fūnis, is m., редко ( Lcr) f.
    верёвка, канат
    ancorarius f. Csякорный канат
    funem (r)educere погов. Pers — отречься от сказанного, переменить мнение
    ex arenā funem efficere погов. Colвить из песка верёвку (т. е. добиваться невозможного)
    funem ducere H — распоряжаться, командовать

    Латинско-русский словарь > funis

  • 6 funis

    fūnis, is, m. ( fem., Lucr. 2, 1154; ap. Gell. 13, 20, 21, and Non. 205, 22; cf. Quint. 1, 6, 6) [perh. for fudnis, root in Sanscr. bandh-, bind; cf. Gr. peisma, rope; kindr. with schoinos], a rope, sheet, line, cord (syn.:

    restis, rudens): funes dicti, quod antea in usum luminis circumdati cera, unde et funalia,

    Isid. Orig. 19, 4; Cato, R. R. 135, 4; Varr. R. R. 1, 22; Caes. B. G. 3, 13, 5; 3, 14, 6; 4, 29, 3 al.; Plin. 16, 1, 1, § 4; Verg. A. 2, 262; Ov. M. 8, 777 et saep.:

    patiatur necesse est illam per funes ingredientium tarditatem,

    i. e. of the rope-dancers, Quint. 2, 14, 16.—
    2.
    Prov.
    a.
    Funem ducere or sequi, to lead or follow the rope, i. e. to command or serve (the fig. being most probably that of an animal led by a rope):

    imperat aut servit collecta pecunia cuique, Tortum digna sequi potius quam ducere funem,

    Hor. Ep. 1, 10, 48.—
    b.
    Funem reducere, to pull back the rope, i. e. to change one's mind, Pers. 5, 118.—
    c.
    Funem in diversa distendere, to dispute pro and con, Tert. Pudic. 2; adv. Marc. 4.—
    d.
    Ut, quod aiunt Graeci, ex incomprehensibili parvitate arenae funise effici non possit (Gr. exammou schoinion plekein), to make a rope of sand, i. e. to perform the impossible, Col. 10 praef. § 4 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > funis

  • 7 funis

    веревка, канат (1. 29 § 3. 5 D. 9, 2. 1. 6 D. 47, 9).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > funis

  • 8 funis

    I.
    , -is
    rope, cord, line.
    II.
    rope, cord, line

    Latin-English dictionary of medieval > funis

  • 9 funis

    , is m
      верёвка

    Dictionary Latin-Russian new > funis

  • 10 ductarius

    ductārĭus, a, um qui ser à tirer.    - ductarius funis, Vitr.: corde, câble de halage.
    * * *
    ductārĭus, a, um qui ser à tirer.    - ductarius funis, Vitr.: corde, câble de halage.
    * * *
        Ductarius, Adiectiuum: vnde Ductarius funis. Cato. Vitru. La chorde d'une poulie, Le chable qui conduict toute la besongne. Vide CHELONIA, cheloniorum.

    Dictionarium latinogallicum > ductarius

  • 11 contentus [1]

    1. contentus, a, um, PAdi. (contendo), angespannt, I) eig., angespannt, straff angezogen (Ggstz. laxus, remissus), funis c. (Ggstz. funis laxus), Hor.: contento poplite, Hor. – II) übtr., gespannt, angestrengt, a) physisch (Ggstz. remissus, summissus), onera contentis corporibus facilius feruntur, remissis opprimunt, Cic.: (boves) montes per altos contentā cervice trahunt stridentia plaustra, Verg.: contentis oculis persequi alqm, mit unverwandten, Suet.: et contentā voce atrociter dicere et summissā leniter, Cic.: contentissimā voce clamitans, Apul. met. 4, 10. – b) geistig gespannt, eifrig hingerichtet, eifrig, ad tribunatum contento studio cursuque veniamus, Cic. – in ea ratione fuit contenta magis mens, Lucr. – m. Dat., mens... exsiliis contenta suis, mit seiner V. eifrig beschäftigt, Ov.

    lateinisch-deutsches > contentus [1]

  • 12 cereus

    [st1]1 [-] cērĕus, a, um [cera]: - [abcl][b]a - de cire, en cire. - [abcl]b - qui a l'aspect de la cire, jaune, blanc, gras, graisseux, brillant. - [abcl]c - flexible (comme la cire), maniable, docile, souple.[/b]    - cerea bracchia Telephi, Hor. C. 1, 13, 2: les bras brillants de Télèphe.    - cerea effigies, Hor.: portrait en cire, image en cire. [st1]2 [-] cērĕus, i, m. (s.-ent. funis): chandelle de cire, cierge, bougie.    - vivere ad cereos, Sen.: vivre aux flambeaux, faire de la nuit le jour.
    * * *
    [st1]1 [-] cērĕus, a, um [cera]: - [abcl][b]a - de cire, en cire. - [abcl]b - qui a l'aspect de la cire, jaune, blanc, gras, graisseux, brillant. - [abcl]c - flexible (comme la cire), maniable, docile, souple.[/b]    - cerea bracchia Telephi, Hor. C. 1, 13, 2: les bras brillants de Télèphe.    - cerea effigies, Hor.: portrait en cire, image en cire. [st1]2 [-] cērĕus, i, m. (s.-ent. funis): chandelle de cire, cierge, bougie.    - vivere ad cereos, Sen.: vivre aux flambeaux, faire de la nuit le jour.
    * * *
        Cereus, Adiectiuum. Cic. Faict de cire.
    \
        Brachia cerea. Horat. Mollets, ou Faicts comme de cire.
    \
        Castra cerea. Claud. Ruches de mousches à miel.
    \
        Cereus color. Plin. Couleur de cire.
    \
        Cerea pruna. Virgil. Des poetrons, ou prunes jaulnes.
    \
        Regna cerea. Virgil. Les trous de cire où se logent les mousches à miel.
    \
        Cereus in vitium flecti. Horat. Aisé et facile à plier et tourner à mal.
    \
        Cereus, Substantiuum. Cic. Un cierge.

    Dictionarium latinogallicum > cereus

  • 13 contentus

       - v. l'adv. contente. [st1]1 [-] contentus, a, um: part. passé de contendo. a - tendu, raide. b - qui fait effort pour, ardent, zélé, appliqué fortement.    - funis contentus, Hor.: corde raide.    - contento poplite, Hor.: le jarret tendu.    - contentis corporibus, Cic, Tusc. 2, 54: en tendant les muscles du corps.    - contentissima voce, Apul. M. 4, 10: d'un ton de voix très élevé.    - plaga hoc gravior, quo est missa contentior, Cic. Tusc. 2, 57: coup d'autant plus rude qu'il a été porté avec des muscles plus fortement tendus.    - mens contenta in aliqua re, Lucr. 4, 964: esprit appliqué fortement à qqch. --- alicui rei, Ov. M. 15, 515. [st1]2 [-] contentus, a, um: part. passé de contineo - "qui se tient dans les limites de"; qui se borne à, content de, satisfait de.    - compar. contentiores Plaut. Poen. 460.    - contentus aliqua re: satisfait de qqch.    - contentus suis rebus, Cic.: content de ce qu'on a.    - contentus sua sorte: content de son sort.    - contentus parvo, Cic. Off. 1, 70: content de peu.    - quibus (rhetoribus) non contentus, Cic. Br. 316: ne me contentant pas de ces rhéteurs.    - nec possidendis agris publicis contenti, Liv. 6, 14, 11: et ils ne se contentaient pas d'accaparer les terres de l'état.    - est philosophia paucis contenta judicibus, Cic. Tusc. 2, 4: la philosophie se contente d'un petit nombre de juges.    - avec gén. contentus victoriae. --- Tert. Marc. 5, 11, cf. Scaev. Dig. 32, 37, 4.    - contenti hostes sustinuisse, Vell.: contents d'avoir tenu tête à l'ennemi.    - avec inf. jam fugere contentus, Curt. 4, 10: content désormais de fuir.    - contentus non lacessi, Curt. 4, 12: content de ne pas être attaqué.    - avec prop. inf. Quint. 5, 14, 24 ; Sen. Ep. 58, 6.    - au vocatif o nullā dolor contente poenā, quaere supplicia horrida, incogitata, infanda, Sen. Oet. 295: o douleur que nulle vengeance ne peut satisfaire, invente quelque supplice affreux, inouï, sans exemple.    - (eo) contentus quod: content de ce que.    - eo contentus si: content si. --- Cic. Verr. 1, 3; Tim. 8, Liv. 28, 27, 14 ; [sans eo] Sen. Vit. 17, 4.    - avec ut, ne.    - ne intersimus armis, contentum ait se esse, Liv. 33, 21, 5: il déclare ne demander que notre neutralité.    - hoc contentus ut: content de. --- Sen. Ep. 25, 5 ; Suet. Aug. 82.    - se contentus est, et tamen non viveret, si foret sine homine victurus, Sen.: il se suffit à lui-même, et pourtant il ne vivrait pas s'il devait vivre seul.
    * * *
       - v. l'adv. contente. [st1]1 [-] contentus, a, um: part. passé de contendo. a - tendu, raide. b - qui fait effort pour, ardent, zélé, appliqué fortement.    - funis contentus, Hor.: corde raide.    - contento poplite, Hor.: le jarret tendu.    - contentis corporibus, Cic, Tusc. 2, 54: en tendant les muscles du corps.    - contentissima voce, Apul. M. 4, 10: d'un ton de voix très élevé.    - plaga hoc gravior, quo est missa contentior, Cic. Tusc. 2, 57: coup d'autant plus rude qu'il a été porté avec des muscles plus fortement tendus.    - mens contenta in aliqua re, Lucr. 4, 964: esprit appliqué fortement à qqch. --- alicui rei, Ov. M. 15, 515. [st1]2 [-] contentus, a, um: part. passé de contineo - "qui se tient dans les limites de"; qui se borne à, content de, satisfait de.    - compar. contentiores Plaut. Poen. 460.    - contentus aliqua re: satisfait de qqch.    - contentus suis rebus, Cic.: content de ce qu'on a.    - contentus sua sorte: content de son sort.    - contentus parvo, Cic. Off. 1, 70: content de peu.    - quibus (rhetoribus) non contentus, Cic. Br. 316: ne me contentant pas de ces rhéteurs.    - nec possidendis agris publicis contenti, Liv. 6, 14, 11: et ils ne se contentaient pas d'accaparer les terres de l'état.    - est philosophia paucis contenta judicibus, Cic. Tusc. 2, 4: la philosophie se contente d'un petit nombre de juges.    - avec gén. contentus victoriae. --- Tert. Marc. 5, 11, cf. Scaev. Dig. 32, 37, 4.    - contenti hostes sustinuisse, Vell.: contents d'avoir tenu tête à l'ennemi.    - avec inf. jam fugere contentus, Curt. 4, 10: content désormais de fuir.    - contentus non lacessi, Curt. 4, 12: content de ne pas être attaqué.    - avec prop. inf. Quint. 5, 14, 24 ; Sen. Ep. 58, 6.    - au vocatif o nullā dolor contente poenā, quaere supplicia horrida, incogitata, infanda, Sen. Oet. 295: o douleur que nulle vengeance ne peut satisfaire, invente quelque supplice affreux, inouï, sans exemple.    - (eo) contentus quod: content de ce que.    - eo contentus si: content si. --- Cic. Verr. 1, 3; Tim. 8, Liv. 28, 27, 14 ; [sans eo] Sen. Vit. 17, 4.    - avec ut, ne.    - ne intersimus armis, contentum ait se esse, Liv. 33, 21, 5: il déclare ne demander que notre neutralité.    - hoc contentus ut: content de. --- Sen. Ep. 25, 5 ; Suet. Aug. 82.    - se contentus est, et tamen non viveret, si foret sine homine victurus, Sen.: il se suffit à lui-même, et pourtant il ne vivrait pas s'il devait vivre seul.
    * * *
    I.
        Contentus, Participium. Tendu, Roidi, Estendu.
    \
        Contentum corpus et Remissum, contraria. Cic. Affermi, Roidi.
    \
        Arcus contentus. Ouid. Bendé, Tendu.
    \
        Ceruix contenta. Virgil. Le col tendu et roide.
    \
        Quum contento cursu Italiam peteret. Cic. Tout d'une course, Sans s'arrester.
    \
        Fides in cithara contentae, et Incontentae, contraria. Cic. Les cordes d'une harpe tendues et roidies.
    \
        Tormenta telorum contenta atque adducta vehementius. Cic. Bendez et roidis, Tendus.
    II.
        Contentus, Nomen adiectiuum potius quam participium. Plaut. Content de ce qu'il ha.
    \
        Contentus est paruo. Quintil. Il se passe à peu de chose.
    \
        Viuit sua sorte contentus. Horat. Il se contente de ce qu'il ha.
    \
        Contentus hac iniquitate non fuit. Cic. Il ne luy suffist pas d'avoir faict ce tort.

    Dictionarium latinogallicum > contentus

  • 14 funetum

    fūnētum, i, n. [funis] Plin. sarment en forme de corde.
    * * *
    fūnētum, i, n. [funis] Plin. sarment en forme de corde.
    * * *
        Funetum, funeti, pen. prod. n. g. Plin. Quand en la vigne plusieurs menus sarments sont chordez et tressez ensemble.

    Dictionarium latinogallicum > funetum

  • 15 girgillus

    girgillus, i, m. Isid. cylindre (tourné par une manivelle pour puiser de l'eau).    - girgillus, quod in giro vertatur: est enim lignum in transversa pertica mobile ex quo funis cum situla vel utre in puteum dimittitur auriendae aquae causa, Isid. 20. - voir hors site girgillus.
    * * *
    girgillus, i, m. Isid. cylindre (tourné par une manivelle pour puiser de l'eau).    - girgillus, quod in giro vertatur: est enim lignum in transversa pertica mobile ex quo funis cum situla vel utre in puteum dimittitur auriendae aquae causa, Isid. 20. - voir hors site girgillus.
    * * *
        Girgillus, girgilli, Un devidouer.

    Dictionarium latinogallicum > girgillus

  • 16 contentus

    1. contentus, a, um, PAdi. (contendo), angespannt, I) eig., angespannt, straff angezogen (Ggstz. laxus, remissus), funis c. (Ggstz. funis laxus), Hor.: contento poplite, Hor. – II) übtr., gespannt, angestrengt, a) physisch (Ggstz. remissus, summissus), onera contentis corporibus facilius feruntur, remissis opprimunt, Cic.: (boves) montes per altos contentā cervice trahunt stridentia plaustra, Verg.: contentis oculis persequi alqm, mit unverwandten, Suet.: et contentā voce atrociter dicere et summissā leniter, Cic.: contentissimā voce clamitans, Apul. met. 4, 10. – b) geistig gespannt, eifrig hingerichtet, eifrig, ad tribunatum contento studio cursuque veniamus, Cic. – in ea ratione fuit contenta magis mens, Lucr. – m. Dat., mens... exsiliis contenta suis, mit seiner V. eifrig beschäftigt, Ov.
    ————————
    2. contentus, a, um, PAdi. m. Compar. (contineo), beschränkt, sich beschränkend auf etw., sich begnügend mit etw., u. nur in diesem Sinne = zufrieden mit etw., a) m. Abl., v. Pers., suo contentus, Enn. fr.: contentus minimo, Cic., paucis, Hor.: eā victoriā contentus, Cic.: contentus nomine modico tutoris, Liv.: c. modicis aedibus, Suet.: contenta uno matrimonio, Val. Max.: contentus dictaturae potestate, Suet.: v. Lebl., mercatura satiata quaestu vel contenta potius, Cic. de off. 1, 151. – contentum esse suis rebus, Cic.: c. esse suo, Plin. ep.: c. esse parvo, Cic.: c. esse parvulo, Ter.: uxor contenta est, quae bona est, uno viro, Plaut.: (animus tuus) satiatus est aut contentus pecuniā? Cic.: eo utrique quod statuit (Caesar) contenti fuerunt, Caes.: nec mihi concederet, ut imitarer Volcatium aut Senium, quibus tu es contentus, Cic.: nec hoc commentario contentus erat, Sen. rhet.: u. (mit Abl. Gerund.) ut contentus sim referendo paucarum morem regionum, Macr. sat. 1, 12, 2: nec iam possidendis agris publicis contentos esse, Liv. 6, 14, 11: illā (sorte) contentus vivat, Hor.: v. Lebl., quae tua nequitia est, non his contenta fuisset, Ov. her. 16 (17), 29. – m. Ang. wie lange? hoc fore contentam multos iurabit in annos, Ov. art. am. 1, 425. – m. Ang. von welcher Seite? quibus ego a tali viro (bei einem Manne von solchem Ansehen) contentus eram,
    ————
    Cic. ep. 3, 13, 1. – m. Ang. wozu? virtutem ad beate vivendum se ipsā contentam esse, Cic. Tusc. 5, 1. – b) m. Genet.: contentus victoriae, Tert. adv. Marc. 5, 11: haud contentus eorum, quae gesserat, Dict. 2, 17 in: ut contentus esset partis dimidiae dotis, Scaevol. dig. 32, 37. § 4 M. – c) mit folg. quod (weil, daß), zB. non fuit eo (damit) contentus, quod etc., Cic. de imp. Pomp. 25: contentus eo, quod etc., Vopisc. Firm. 1, 1: quasi ego non contentus sim, quod mihi quinque et XX iudices crediderunt, Cic. Clod. 6. § 2: rex contentus eo, quod per hostem moram pugnae fieri scirent, Liv. 44, 37, 4. – od. m. folg. ne u. Konj., ne intersimus armis, contentus ait se esse, Liv. 32, 21, 5. – m. vorhergeh. allgem. Pron. auch mit folg. ut u. Konj., contentus hoc erat, ut... manus iactaret, Suet. Aug. 82, 2. – contentus eo od. non contentus mit folg. si u. Konj., Cic. II. Verr. 1, 3. Liv. 28, 27, 14. – d) m. folg. Infin. u. zwar teils m. Infin. Praes. act., Ov. met. 1, 461. Sen. contr. 9 (4), 25. § 23. Vell. 2, 49, 4. Val. Max. 3, 2, 23 u. 4, 3, 11. Cels. 1. prooem. p. 8, 30 D. Sen. de otio 5, 6; apoc. 2, 4. Curt. 4, 10 (40), 13. Plin. 23. pr. § 1. Sil. 15, 91. Quint. 1, 5, 17; 2, 4, 23 u. ö. Iuven. 3, 277. Plin. ep. 8, 14, 20 u. 9, 13, 14. Suet. Caes. 28, 3. Flor. 2, 17, 15. Apul. met. 7, 15 u. flor. 18. p. 30, 7 Kr. Macr. somn. Scip. 1, 13, 2; 2, 14, 24; od. m. Infin. Praes. pass., Ov. her. 16 (17), 125. Sen. de ben. 1, 1, 5. Curt. 4, 12 (46), 15; teils
    ————
    m. Infin. Perf. act., Vell. 2, 103, 5; 2, 112, 6; 2, 120, 6. Cels. 7, 15 extr. Curt. 8, 1 (5), 38; 8, 11 (40), 18. Plin. 17, 112 u. 19, 115. Quint. 3, 1, 22 u. ö. Plin. ep. 6, 31, 5; pan. 15, 2 u. ö. Suet. Caes. 49, 3. Flor. 1, 13, 19 u. 2, 8, 8. Apul. met. 8, 22. Pacat. pan. 13, 1. Macr. sat. 1, 11, 29; 5, 13, 19; 7, 4, 4; 7, 12, 15. – e) m. folg. Acc. u. Infin., Quint. 5, 14, 24. Sen. ep. 58, 6. Iustin. 6, 1, 1. – f) im Zshg. absol., Cic. Brut. 134. Plin. ep. 1, 5, 8. Quint. 2, 3, 3. Vopisc. Car. 21, 3: u. im Compar., di deaeque contentiores (genügsamer) mage erunt atque avidi minus, Plaut. Poen. 460 sq.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contentus

  • 17 ancoranus

    ancorānus, a, um [ ancora ]

    Латинско-русский словарь > ancoranus

  • 18 cannabinus

    a, um
    пеньковый (relis Vr; funis Col)

    Латинско-русский словарь > cannabinus

  • 19 contentus

    I a, um [ contendo ]
    contentis oculis persĕqui aliquem Su — пристально следить за кем-л.
    mens alicui rei contenta O — мысль, целиком поглощённая чём-л
    II contentus, a, um [ contineo ]
    довольствующийся, удовлетворённый (aliquā re Enn etc. и alicujus rei Dig, Eccl; paucis H; minimo, parvo C)
    c. hostes sustinuisse VP — довольствуясь тем, что удержал неприятеля
    eo c. quod... C, L — довольствуясь тем, что...
    c. (sc. sua sorte) vivit Hон доволен своей судьбой

    Латинско-русский словарь > contentus

  • 20 dirumpo

    di-rumpo ( disrumpo), rūpī, ruptum, ere [ rumpo ]
    1)
    а) разрывать, разбивать ( imagines alicujus T)
    2) прерывать, расторгать (d. amicitiam, societatem C)
    3)
    а) терзать, мучить
    d. se или dirumpi — надрываться, лезть из кожи вон ( furiā C)
    unum omnia posse dirumpi C — возмущаться тем, что один человек обладает всей полнотой власти

    Латинско-русский словарь > dirumpo

См. также в других словарях:

  • funis — cordón, especialmente el cordón umbilical. Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010. funis Estructura en forma de cordón. Diccionario Mosby Medicina, Enfermería y Ci …   Diccionario médico

  • Funis — Fu nis, n. [L., a rope. ] A cord; specifically, the umbilical cord or navel string. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • FUNIS — supplicii genus, de quo supra in voe Fidiculae …   Hofmann J. Lexicon universale

  • funis — 1. SYN: umbilical cord. 2. A cordlike structure. [L. a rope, cord] * * * fu·nis fyü nəs n UMBILICAL CORD * * * n. (in anatomy) any cordlike structure, especially the umbilical cord. * * * fu·nis (fuґnis) [L. “cord” …   Medical dictionary

  • funis — fu·nis …   English syllables

  • funis — n. (in anatomy) any cordlike structure, especially the umbilical cord …   The new mediacal dictionary

  • funis — ˈfyünə̇s noun ( es) Etymology: New Latin, from Latin, rope : umbilical cord …   Useful english dictionary

  • funis hippocratis — tendo calcaneus …   Medical dictionary

  • Lochium Funis — Lochium Funis, la cuerda y la línea, es una constelación menor creada por Johann Elert Bode que aparece por primera y única vez en su atlas estelar de 1801. Sus estrellas, en su mayoría de quinta magintud, se encontraban cercanas a las de la… …   Wikipedia Español

  • Lochium Funis — (Latin for the log and line ) was a constellation created by Johann Bode from the stars which Nicolas Louis de Lacaille created the constellation Pyxis. It was never used by other astronomers.External links*… …   Wikipedia

  • Quod ajunt Graeci ex incomprehensibili parvitate arenae funis effici non possit. — См. Он из песку веревки вьет …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»